Communication Breakdown.

- Czy rozmawiam z panną Shayen Shinigami? - usłyszałam poważny i głęboki głos jakiegoś mężczyzny.
- T-tak, to ja - odpowiedziałam niepewnie, jak każdy w takowej sytuacji.
- Dzwonię w sprawie złożonej przez jednego z naszych agentów... - słuchałam z wielkim przejęciem, jednocześnie nerwowo nawijając kręcony kabelek na palec - prosimy aby pani stawiła się w studiu nagraniowym Apple Records. Zaraz.
- A-le teraz? Zaraz, już? - uspokoiłam lekko drżący głos.
- Tak, dowidzenia - odłożyłam słuchawkę i jeszcze przez chwilę trzymałam na niej dłoń. Momentalnie się oderwałam i popędziłam do samochodu. Nie ma czasu na przebieranki. Sięgnęłam jedynie po małą torbę. W momencie szukania kluczyków, przypomniałam sobie, że nie posiadam auta...nic nie mam. Jako nielegalna emigrantka, czego mogłabym się spodziewać? Zmuszona więc byłam biegiem zdążyć na jakikolwiek autobus, a potem przejść pieszo kilometr. Takie życie, niestety. Pech trafił, że kilka razy zabiłabym się na chodniku, a gdy już wsiadłam do autobusu jadącego w stronę Howland St*, zostałam niemiło wygwizdana. Wyjęłam mój dzienniczek i czarny długopis. Jak zwykle czytałam moje poprzednie wpisy, nawet sprzed siedmiu lat. Te kartki nigdy się nie skończą.

Moje pierwsze PRAWDZIWE przesłuchanie, bądź spotkanie w sprawie muzyki. Czy dam radę? Mój współlokator Charlie odszedł. Zostawił mieszkanie i długi na moich barkach. Wydawał się być porządny, a wyjechał za jakąś przygłupią blondyną. Do "lepszego świata". A gdzie mój lepszy świat?
I really wannabe in LA...And for rock n' roll i'd sell my soul.

***

Przechodziłam przez wiele korytarzy studia. Chyba się zgubiłam...tylko tego brakowało, świetnie. Zaglądałam co chwila do różnych pomieszczeń. Z jednego, nie wiedzieć czemu, wyprowadził mnie jakiś ogromny i napakowany facet. Złapał mnie wpół i odstawił do odpowiedniego studia. Cała czerwona wkroczyłam pewnym krokiem w stronę grupki osób w garniturach. 
- Dzień dobry - podałam każdemu z nich dłoń i usiadłam.
- Tak więc została tu pani...
- Shayen - przerwałam siwemu mężczyźnie. To chyba był błąd. Z mojej twarzy natychmiast zmył się uśmiech, a pojawił się grymas strachu. Mężczyzna wstał i zaczął krążyć w okół mnie.
- Shayen, tak? Jesteś bardzo śmiała - zawiesił na chwilę głos - i bezczelna...
- N-nie ja t-tyl - znowu wtrąciłam się mu w zdanie, na co on odpowiedział krzykiem. Byłam bliska płaczu, nienawidzę kiedy ktoś podnosi na mnie głos.
- Nie poszukujemy dziewczyn takich jak ty...Chcemy kogoś kto ma za co żyć, a przecież widać jak wyglądasz.. - na jego twarzy gościł szyderczy uśmiech - Skarbie, trzymaj się z dala od muzyki i ludzi - przeszły mnie ciarki kiedy zbliżył swoją twarz do mojej.
- Ale agent... - wydusiłam z siebie.
- Agent moja mała się pomylił, widzisz... - zaczął nawijać sobie na palec kosmyk moich włosów. Strzepnęłam jego dłonie i wybiegłam z tego potwornego pomieszczenia. Czarne od tuszu łzy spływały po moich policzkach. Przypuszczam, że wyglądałam strasznie. Jednak teraz miałam ochotę zwinąć się w kłębek na moim łóżku i popłakać w samotności, przy dźwiękach Child In Time. Gdy tylko otworzyłam drzwi, spadły na mnie miliony kropel wody. Łzy łączyły się z zimnym listopadowym deszczem. Nie miałam na sobie kurtki, ani nie miałam parasola. Przegapiłam dwa autobusy, a mijający mnie ludzie zdawali się drwić ze mnie. Czy może spotkać mnie coś gorszego? Ułamek sekundy, a oślepiły mnie dwa białe światła. Stanęłam jak wryta i nie mogłam się ruszyć. Opadłam na ziemię. Z samochodu wybiegła jakaś młoda kobieta w szaro-zielonej sukience i ciepłej kurtce. Spytała czy nic mi nie jest i pomogła wstać. Uniosłam głowę i oniemiałam.
- Cammy? - spytałam niepewnie, a dziewczyna zamarła. Trafiłam. Wszędzie poznam te kryształowo zielone oczy, tą twarz...
- Słodki Jezu, Shayen!? - ciepłą dłonią odgarnęła przylepione do mojego czoła włosy - Cholera, wsiadaj. Jesteś cała mokra! - otworzyłam drzwi do auta i ostrożnie wsiadłam przymykając oczy. 
- Gdzie mieszkasz? - zapytała, a ja ukryłam twarz w dłoniach i przetarłam zmęczone oczy - właściwie, nie jest to istotne. Zabieram Cię do siebie. 

*** 

Uchyliłam drzwi przed zziębniętą dziewczyną i kazałam jej się rozgościć. Opadła na siwą kanapę, a ja rzuciłam się w kierunku mojej sypialni. W pomieszczeniu czwórka mężczyzn grała w karty, popijając alkohol. Pokręciłam głową z niedowierzaniem i chrząknęłam. Brak odzewu. 
- Teraz moja kolej! - krzyknął Jonesy.
- Czy ktokolwiek dostrzegł moją obecność? - powiedziałam zniecierpliwiona. 
- Oczywiście, że cię zauważyliśmy - podchmielony Bonzo wyszczerzył do mnie zęby - grasz z nami od następnej kolejki? 
- Z bólem serca muszę odmówić - zironizowałam - Mamy gościa na pokładzie, zachowujcie się przyzwoicie.

***

Uważnie wsłuchiwałam się w każde wypowiedziane przez Shayen słowo. Udało jej się streścić cały swój życiorys od momentu naszej rozłąki w niecałe pół godziny. 
- Ten obleśny facet z wytwórni dał mi jasno do zrozumienia, że nie mam szans - westchnęła Shayen.
- Jestem przekonana, że uda Ci się jeszcze spełnić marzenia - uśmiechnęłam się pokrzepiająco. Dziewczyna wyciągnęła dłoń w kierunku brzozowej półki. 
- Wciąż ją masz? - wskazała na turkusową, bransoletkę z rzemyka, którą wręczyła mi kilka lat temu - Moja też gdzieś się pląta. 

***

Z pokoju dochodziły dwa melodyjne głosy należące do kobiet. Robert wychylił głowę zza ściany i zmierzył podejrzliwym wzrokiem nieznajomą. Uśmiechnął się i uniósł kciuk ku górze. Wkroczyliśmy do salonu z zaciekawieniem wypisanym na twarzach. Camille pacnęła się ręką w czoło i wskazała na nas palcem. 
- Ta czwórka oszołomów to moi przyjaciele. Ten tutaj - wskazała na mnie palcem - to mój brat Jimmy. Dalej stoją Robert, John i John Paul. Poznajcie się - wszyscy po kolei uścisnęli jej dłoń. Dziewczyna przedstawiła się jako Shayen Shinigami i zdawała się być nieco speszona. Dla otuchy, miejsca obok niej zajęli Bonzo i Robert, Jonesy opadł na puchaty dywan, natomiast ja skazany byłem na miażdżenie kości udowych w jednym fotelu ze swoją siostrą. Jak za dawnych lat, kiedy byliśmy młodzi i o dwadzieścia kilo chudsi...

***

* nie pamiętamy, czy akurat przy tej ulicy znajdowała się wytwórnia ;_;

Shayen, Citharae.